00: Początek

                             

   

                                                             Przeczytajcie notkę.             

                                                        
                                                                           Płyną statki uczuć,
                                                                                                      po morzach niepewności. ~

                                                      

Włochy. 
Aksamitny zapach lata, najpiękniejszego miasta. Tłumy ludzi przepychających się wśród tłoku wieżowców. Zapach, który unosi się wokoło. Razem z Jamiem przemierzamy aleję parku. Obok nas dumnie kroczy moja najlepsza przyjaciółka. Wiatr rozwiewa kasztanowe włosy zachęcając do wspólnego tańca. Chłopak od czasu do czasu całuje kąciki ust lekko się uśmiechając. Zniesmaczona brunetka odchrząkuje głośno.
- Gołąbeczki, możecie przestać? To się robi męczące - jęczy z obrzydzeniem. Szybko muska mój policzek i zadowolony uśmiecha się figlarnie.
- Fran, nie bądź zazdrosna  - śmieje się cicho. 
Prycha i ze łzami w oczach odchodzi w zupełnie innym kierunku. Posyłam mężczyźnie groźne spojrzenia. Nie miałam pojęcia, że jest takim głąbem. 
- Dobrze wiesz, że przeżyła traumę, Jamie. Dolewasz oliwy do ognia - syczę zdenerwowana jego zachowaniem. 
Zdążył poznać całą jej historię. Od początku aż do końca. Do tej chwili o tym co działo się w jej życiu wiemy jedynie ja i on. To zbyt bolesna sprawa. 
- Ale kochanie...
- Nie. Przemyśl swoje zachowanie, wtedy porozmawiamy - oznajmiam stanowczo i oddalam się od brązowookiego.  
Zawiedziony macha ręką na pożegnanie, dzięki czemu mogę dostrzec jego smutny wyraz twarzy. 
Wszystko co czuła włoszka w tamtej chwili wciąż siedzi w mojej głowie. Skrzywdził tą niewinną istotkę, rozrywając jej serce na drobne kawałeczki. A ona go kochała, bardzo kochała. 
Diego okazał się być perfidnym kłamcą. Widoczne chmury na niebie zastępuje złowroga mgła. Szarość nie pozwala mi spojrzeć na postać, która w pewnym momencie zderza się z moim ciałem. Z hukiem upadam na kamienie.
- Nic ci nie jest? - dostrzegam przepiękne szmaragdowe oczy i urocze dołeczki. 
Kurcze, co za przystojniak.










                                                                                             ///
                                                  Nie wiem co robić, żeby było więcej komentarzy.
                                                                          Głosujcie w ankiecie.   
                                                      Chcecie teraźniejsze, czy to opowiadanie?
                                                                  Czekam także na opinie niżej ^^





                                                                                      Wika <3