Rozdział 1: Wraca

                                                                               

                                                         *  Z dedykacją dla wszystkich czytelników *                   




- Jak mogłeś, Leon - szepnęła brunetka zalewając się łzami, które spływały po jej policzku niczym wielkie krople deszczu. 
Podszedł do niej, i chciał ją przytulić, ale ona tylko odsunęła się od niego.
- Violu, proszę cię to był tylko jeden raz, musisz mi wybaczyć. - błagał i klęknął na kolana.
W jego oczach pojawiła się mała iskierka nadziei
- Byłaż aż taka zła w łóżku, że musiałeś znaleźć sobie inną - łkała trzęsąc się niemiłosiernie.
Kochała go najmocniej na świecie . Nie mogła uwierzyć, że był zdolny aby ją zdradzić
- Byłem pijany - powiedział cicho chowając twarz w dłoniach, przerwała mu ...
- To cię nie usprawiedliwia - warknęła w jego stronę .  
Jeszcze dziś się wyprowadzę. Wszystko zniszczyłeś. To koniec - dodała i ruszyła do pokoju pakować walizki 


- Violu, którą sukienkę wybrać jak myślisz - wyrwał mnie z przemyśleń głos przyjaciółki.
Otrząsnęłam się z transu i spojrzałam na nią .
 Brązowooka miała wielki dylemat, którą kreację wybrać.  W końcu był to jeden z najważniejszych pokazów w mieście, organizowany przez sławną modelkę i siostrę Verdasa . Musiałyśmy wyglądać perfekcyjnie pod każdym względem.
- Zdecydowanie tą czerwoną, będziesz wyglądać pięknie - odpowiedziałam lekko się uśmiechając.
Włoszka zachichotała a ja puściłam jej oczko
- Dziękuję - pisnęła i rzuciła mi się w ramiona przytulając mnie, a ja odwzajemniłam gest
Ileż ona ma w sobie radości . Jest tak pozytywnie pokręcona.
- Teraz tylko twój strój. Chodź - oznajmiła i pociągnęła za rękę kierując się do garderoby
Rozsiadłam się wygodnie na fotelu wpatrując się w szklaną szybę
- Fran nie jestem pewna czy chcę tam iść . Naprawdę nie chciałabym  spotkać tego dupka - bąknęłam sięgając po swojego Macbook'a .
Czarnowłosa westchnęła cicho i szybko zjawiła się obok mnie
- Violetta nie możesz ciągle go unikać. Pozatym, jak dobrze pamiętam Bianca mówiła, że wyjechał do Meksyku - mruknęła przypatrując mojej minie.
Zaśmiałam się cicho a ona podniosła jedną brew
- No dobrze ale idę tam tylko ze względu na ciebie - wymamrotałam i wstałam z miękkiej konstrukcji
Natychmiast na jej twarz wstąpił szczery uśmiech .
- Jesteś najlepszą przyjaciółką pod słońcem - wrzasnęła i zaczęła podskakiwać ze szczęścia.

Cauviligia od zawsze wiedziała jak poprawić mi humor . Nawet kiedy przeżywałam ciężkie chwile próbowała mnie pocieszać , i udawało jej się to . Jest i była dla mnie dla mnie wielkim wsparciem, i to dzięki niej udało mi się zapomnieć o Leonie choć przez chwilę.
Minęło już dużo czasu odkąd się rozstaliśmy . Do dziś w mojej głowie tkwi widok i pozostanie on tam do końca życia . Moje serce zostało zranione przez niego w najmniej oczekiwanym momencie.
Właśnie tego dnia chciałam mu oznajmić ważną wiadomość . Chciałam mu powiedzieć , że jestem w ciąży . Niestety cały stres spowodowany tym wszystkim doprowadził do utraty dziecka .
Żałowałam, że się z nim związałam bo to przez niego je straciłam . Wszystko było jego winą.

- Leon jesteś już w domu - krzyczę zakluczając drzwi. 
Zdejmuję moje czarne szpilki i ruszam w głąb apartamentu . Dlaczego jego samochód stoi przed domem ? . Co się tutaj dzieje ?
Szybkim krokiem udaję się w stronę sypialni z której dochodzą dziwne dźwięki .  Zaglądam przez szparkę i zszokowana uchylam mahoniową konstrukcję.
- Już wiem jak zostajesz dłużej w pracy . Jesteś podłą świnią - syczę dławiąc się słoną wodą, która rozmazuję mój makijaż . Po tylu latach związku potrafił mnie tak perfidnie okłamać. 
Oboje spoglądają na mnie zdezorientowani 
- Kochanie ja...
- Nic nie mów już wszystko rozumiem - warczę i wybiegam z domu 

Zostawiłam go , a on odszedł do kochanki. Przez wiele miesięcy każda rzecz przypominała mi jego.
Cierpiałam bardzo długo i nic nie było mi w stanie pomóc. Był dla mnie siłą na każdy trudny dzień.
Byliśmy tacy szczęśliwi. Nigdy nie spodziewałam się, że tak właśnie się to skończy.
Ja sama ze złamanym sercem a O.N pocieszony przez inną.   Najgorsza była świadomość i to kiedy mówił jak bardzo mnie kocha . Obiecywał wierność a zdradził mnie . Gdyby nie Francesca pewnie już dawno wyjechałabym gdzieś daleko.  Pomogła mi się pozbierać, poukładać życie na nowo
Zrozumiałam, że ludziom nie wolno ufać. Że znajdą się tacy, którzy zostawią cię bez względu na wszystko i zranią nie myśląc o tobie . Tyle wylanych łez nie potrafi zapełnić nam pustki po kimś ważnym. Schować urazy, która będzie nam towarzyszyła do końca życia



                                                                     ***

Budzą mnie hałasy dochodzące z dołu. Zrywam się z łóżka i jak najszybciej udaję się do kuchni
Dostrzegam moich przyjaciół, którzy się kłócą.  Codzienność-myślę. Opieram się o blat kuchenny wsłuchując się w rozmowę
- Jesteś pacanem skoro nie umiesz odróżnić mąki od cukru - krzyczała przez śmiech szatynka, a Włoch piorunował ją wzrokiem.
Czy oni naprawdę choć jednego dnia nie umią się dogadać ?
Federico puszczał jej przelotne spojrzenia a ona wymuszała sztuczny uśmiech . Przyglądam się ich twarzom które nie wyrażają nic poza złością . Podchodzę do lodówki w celu wzięcia soku, ale przeszkadza mi w tym przyjaciółka
- Violu, nie widziałam cię przepraszam - odezwała się po chwili ukazując rząd swoich białych zębów
Zaśmiałam się na jej słowa i nalałam napoju do szklanki
- Naprawdę ? Stoję tutaj od pięciu minut - odpowiedziałam z wyrzutem upijając łyka zimnego picia
Westchnęła cicho i pokręciła głową z dezaprobatą
- Zrobiłabym to wcześniej ale chłopak o imieniu Federico - specjalnie podkreśliła jego imię . Mnie wkurzył - dopowiedziała a brunet fuknął coś pod nosem i zabrał głos
- To nie moja wina, że miały identyczne opakowania - burknął zły siadając na krzesełku
Chwileczka. O co w tym wszystkim chodzi ?
- Może mi ktoś wytłumaczyć o czym mówicie - drążyłam dalej posyłając szczery uśmiech
Nie jestem w temacie - dodałam cicho
- Postanowiliśmy zrobić lazannie, ale ten głąb zamiast podać mi mąkę podał mi cukier , i wszystko zepsuł - oznajmiła czarnowłosa a dwudziestopięciolatek prychnął
- To tylko to - spytałam z niedowierzaniem w głosie a oni przytaknęli .
Tylko o to robicie taką aferę ? . Zamówcie pizze i będzie po sprawie - kontynuowałam i przytuliłam dwójkę . Bardzo ich kocham

Naprawdę nie wiem jak to się stało, że nadal nie zauważyli, że są w sobie zakochani po uszy .
Pamiętam jak Fran opowiadała mi jak bardzo Fede jej się podoba , ale niestety nie mogła z nim być.
Zakochał się w innej a ona od tamtej pory uważała go za egoistę . Robiła wszystko aby mu to pokazać lecz on nie zwracał na nią najmniejszej uwagi.
Nie słuchając dalszych wypowiedzi udaję się do swojego pokoju. Nagle w pomieszczeniu rozbrzmiewa dźwięk dzwonka . Spoglądam na wyświetlacz a na moje usta wkrada się niewielki uśmiech . Naciskam zieloną słuchawkę i słyszę jej głos
- Hej Vils. Nie uwierzysz co się stało - piszczy entuzjastycznie blondynka a ja odsuwam mojego I"phona od ucha.
Jejku przez nią straciłabym słuch. Musiało się coś stać, coś ważnego.
- Hmm, daj pomyśleć . Zakochałaś się - cichoczę bawiąc się swoim kołnierzykiem od koszuli.
Ferro nigdy dotąd nie była taka szczęśliwa jak teraz. To musi być to
- Coś lepszego. Wracam do BA - oznajmia a tym razem ja zaczynam piszczeć.
Zadowolona rzucam się na miękką pościel i przytulam się do poduszki .  To najlepsza wiadomość w tym dniu.
Bardzo tęskniłam za moją zwariowaną kuzynką. Kiedyś byłyśmy nierozłączne, lecz los chciał inaczej. Wyjechała z rodzicami do Los Angeles i od tamtej pory utrzymywałyśmy kontakt przez Skype
- Kiedy, jak, gdzie ? - pytam zaskoczona przeglądając stary album .
Czasami jest dobrze powspominać stare czasy. Uwielbiam to robić.
- Firma mamy przenosi się tutaj i wracamy - jęczy z zachwytem .
Nareszcie . Nareszcie będę mogła ją widzieć na co dzień.
- To cudownie. Przepraszam Luśka ale ja lecę . Kocham cię . Cześć - dopowiadam i
siadam po turecku . Jestem taka szczęśliwa, że wreszcie będę ją miała blisko
przy sobie .









                                                                   ***

Francesca pośpiesz się - poganiam Włoszkę, która od kilku dobrych godzin przesiaduję w łazience
Po wybraniu pięciu sukienek w końcu zdecydowałam się na długą, kremową i koronkową kolekcję od Chanel. Stwierdziłyśmy, że wyglądam w niej najlepiej.
Szczerze mówiąc bardzo obawiam się, że gdzieś natknę się na Verdasa.  Nie będę potrafiła spojrzeć mu w oczy i powiedzieć zwykłe "hej" bo to zbyt wiele. Nigdy nie wybaczę mu zdrady i tego, że zamiast walczyć porzucił mnie i wyjechał z kochanką do Meksyku.  Myślałam, że znaczę dla niego o wiele wiele więcej i postara się aby nasz związek przetrwał. Po raz kolejny niestety się pomyliłam,
Po pięciu minutach odstawiona czarnowłosa staję obok mnie . Muszę przyznać wygląda rewelacyjnie. Czerwona sukienka idealnie podkreśla jej kobiece kształty a krwiste usta dodają uroku
W pośpiechu zamykam mieszkanie i wsiadamy do zamówionej taksówki. Przez niecałe dziesięć minut przypatruję się znajomym już widokom, po czym podjeżdżamy pod dane miejsce.
Poprawiam jeszcze swoją do ziemi kreację, po czym udaję się pod wskazany adres.
Wzrok wszystkich zostaję kierowany na nas ale my dumnie ruszamy przed siebie. Rozglądam się po bogato-wystrojonym pomieszczeniu w celu znalezienia właścicielki.
Podchodzimy do niej z gracją i witamy się z państwem Verdas
- Cześć Bianca miło cię widzieć - witam się i całuję jej różowy policzek. Przytula mnie delikatnie i tym samym wita się z Cauviligią .
- Witaj Violu, mi również - odpowiada ukazując w ten sposób swoje lśniące zęby.
Zaciskam ręce na kremowej torebce ze zdenerwowania . Boję się, że go tu spotkam.
- Ślicznie wyglądasz, wypiękniałaś - komplementuję ją a brunetka zarumieniona spuszcza głowę.
Nie dziwię się, przecież jest modelką.
- Dziękuję , ty również wyglądasz niesamowicie - mruczy cicho splątując ze sobą dłonie.
Wzrokiem szukam kogoś znajomego, lecz jak na złość nikogo nie widzę
- Twój brat się spóźnia, czy on nawet w tak ważny dzień nie potrafi być punktualny - słyszę głos pani Katelyn, która spogląda na swój złoty zegarek. Wytrzeszczam oczy ze zdziwienia i przełykam głośno ślinę.
- To Leon tutaj będzie - pytam drżącym głosem spoglądając na niewzruszoną Włoszkę. Macha ręką i przygląda się niedawno zauważonemu mężczyźnie
- To ty nic nie wiesz ? Leon wraca tutaj na stałe - szepcze przypatrując się mojej twarzy .
Przed moimi oczami zaczyna pojawiać się ciemność .
- Ale mówiłaś .. przerywa mi ..
- Jego dziewczyna Clara dostała tutaj bardzo dobrą propozycję pracy i postanowili, że wrócą - burczy przyglądając się mojej twarzy . Wdycham powietrze aby się uspokoić.
Nie wierzę , że akurat teraz tutaj wraca.
Było tak dobrze, po raz kolejny mój świat wywróci się o 180 stopni . Cholera.



//////////
Cześć ludziska ! ♥
Jesteście jeszcze tutaj ? Mam nadzieję, że tak xD
Wyrobiłam się przed północą, uff !
Oto przed wami pierwszy rozdział nowego opowiadania, które
liczę , że wam się spodoba .
Matko stresuję się bo nie jestem pewna *-*
Chciałam wam oznajmić , że od dziś postaram się nexty
dodawać regularnie i wgl .
Przepraszam, że dodaję tak późno ale dodaję chyba
to się liczy prawda ?
Jak widzicie Leonetta była kiedyś razem, ale
Leonek zdradził Fiolkę i ona jeszcze dziecko straciła
Niegrzeczny chłoptaś -.-
Verdas wraca do starego miasta i będzie ciekawie
Fran zakochana w Fede, a Lu wraca do Buenos Aires
Wybaczcie za jakiekolwiek błędy ,postaram się je poprawić .
Dziękuję też za tak liczne życzenia zdrowia . Jesteście najwspanialsi ♥
Pod tym wpisem chciałabym poprosić, aby każdy kto to czyta, 
skomentował, napisał kropkę nw . Zobaczymy ile was jest 
Dziś nie zajmuję, ale tym sposobem przynajmniej dowiem się
kto dokładnie chcę miejsce a kto nie
Zapraszam do zakładek ^-^
Już wkrótce ( czyt: kiedyś) pojawi się ONE SHOT
Na 10 tysięcy wyświetleń ^-^
To tyle na dziś, troszkę się rozpisałam .


Kocham was ♥


Maggiśka